Mijn naam is Patrick Kicken en ik ben, na een landelijke radiocarriëre die de helft van mijn leven beslaat (21 van de 42 jaar) sinds deze week lijstduwer, partijlid en kandidaat tweede kamerlid voor De OndernemersPartij. Met als lijsttrekker en oprichter Hero Brinkman.
Wat voor veel mensen als een verrassing kwam, is het dat voor mij niet. Natuurlijk is het allemaal snel gegaan, maar als ik terugkijk op de eerste 42 jaar die ik hier in Nederland rondloop zat er altijd al een vorm van (politiek) activisme en groot rechtvaardigheidsgevoel in.
Laten we eens beginnen in mijn kindertijd. De basisschool was voor mij een aangename afwisseling met thuis spelen. Het kostte me geen enkele moeite om met regelmaat ‘de beste van de klas te zijn’. ‘Patrick zal wel weer een tien hebben’ hoorde ik vaak om me heen in de klas. Zeg ik dit nu om te pochen dat ik zo intelligent ben? Nee, het is de inleiding van een veel groter verhaal. Lees even met me mee als je wil.
Als ik zag dat iemand in de klas gepest of buitengesloten werd was ik er altijd als de kippen bij om het voor diegene op te nemen. Iedereen moest meedoen en we waren allemaal gelijkwaardig. Ik snapte ook helemaal niet wat er zo bijzonder was aan een goed cijfer voor je toets halen. Iedereen was goed in iets anders en samen zorgden we voor het geheel. Het onderscheid in ‘goed, matig, slecht’ op de basisschool zag ik al als een onnodige vorm verdeeldheid.
De arrogantie en zichzelf verheven voelen boven de leerlingen in de klas door sommige leraren was iets wat met name in mijn middelbare schooljaren een doorn in mijn oog was. Autoriteit is iets wat ik jou verleen, niet iets wat jij kan opeisen omdat je toevallig mijn leraar bent. Ik werd dan ook regelmatig de klas uitgestuurd omdat zo’n leraar ook wel voelde dat ik hem of haar totaal niet serieus nam als hij/zij met een pose van zelfverzekerdheid en dominantie een hele klas toe stond te spreken alsof we een stelletje debielen waren die toch vooral moesten luisteren en geloven wat er verteld werd, in plaats van zelf na te denken om tot een antwoord te komen. Mijn gezonde wantrouwen en moeite met autoriteit is daar geboren.
Gelukkig was er naast school genoeg tijd over om de wereld -op mijn manier- te ontdekken. Toen ik op mijn dertiende mijn eerste computer kreeg (een Commodore 16) ging er een magische wereld voor mij open. Tot diep in de nacht was ik met dat ding bezig. Ik kwam er al snel achter dat 16 kilobyte ram (!) echt te weinig was, dus werd het ding al gauw ingeruild voor de legendarische thuiscomputer Commodore 64. Op dit apparaat ontdekt ik dat je software kon beïnvloeden, kopiëren maar ook zelf kon schrijven. Ik zat al gauw in machinetaal eigen demo’s te programmeren en sloot me aan bij een bekende demogroep, onder het pseudoniem The Byte Freak, kortweg T.B.F.
Op mijn dertiende kreeg ik, na lang zeuren, zelfs een eigen telefoonlijn op mijn kamer. Mijn ouders waren het zat dat de telefoon steeds bezet was, als ik met mijn thuiscomputer en modem software zat binnen te halen via zogenaamde ‘bulletin board systems’. We hebben het hier over 1988/1989, ver voor de doorbraak van het world wide web en internet. Het mooie was dat ook mensen van over heel de wereld zelf konden inbellen op mijn b.b.s., magisch om te zien als je wakker werd dat er ’s nachts drie (!) mensen op mijn computer hadden gezeten.
De Commodore 64 bracht me in contact met mensen wereldwijd en zorgde er al snel voor dat ik mijn Limburgse accent kwijt raakte, want ik belde veel met mensen van boven de rivieren. Het Engels had ik me al eigen gemaakt door TV series als Knightrider, Airwolf en Miami Vice. Laten we toch blij zijn dat we niet net als in Duitsland onze series nasynchroniseren. Deze twee dingen hebben er uiteindelijk later voor gezorgd dat ik gauw goed uit de verf kwam bij de (landelijke) radio.
Ja het begint een beetje een zelfbevlekkingsverhaal te worden maar ik ga naar een punt toe wat wél interessant is, dus hou vol met lezen!!
Later volgde de Commodore Amiga waar ik eindelijk 16 bit mee kon samplen ipv het krakkemikkige 8 bit geluid op de good old C= 64. Daar maakte ik dan ook housetracks mee waarvan er een uitgebracht is op een verzamel cd, toen ik een jaartje of 16 was. Via mijn broer Henri Kicken rolde ik rond die leeftijd in het radiowereldje. Ik was al vaker met hem meegegaan en heb het simpelweg van hem afgekeken.
Vijf jaar na mijn radiodebuut bij diverse lokale radiostations net over de grens in België stuurde ik een demo in bij een Club Veronica deejay wedstrijd. Maar ik deed dat niet met een cassettebandje, maar met een mini-discje. Iets wat in die tijd net nieuw was, zo rond 1994. De mensen van Club Veronica belden me op om te vragen of ik toch nog een bandje wilde opsturen, want ze hadden geen mini-disc speler! Hier was ik wel mee opgevallen en mocht uiteindelijk meedoen aan de DJ contest in Club Escape in Amsterdam, waar ik onder toeziend oog van een jury met Jeroen van Inkel, Rob Stenders en Daniël Dekker tweede werd.
Een jaar later besloot ik de stoute schoenen aan te trekken en bij diverse landelijke stations te solliciteren. Maar dat deed ik dit keer natuurlijk niet net als iedereen met een bandje, ook niet met een mini-disc maar met een cd. In die tijd (1995) was dat nog heel wat, een opgenomen cd. Het kostte me 500 gulden om 10 cd’s te laten maken bij een plaatselijke muziekzaak, die ik rondstuurde. Eerste belde Noordzee FM, later de TROS waar ik in december 1995 mijn debuut mocht maken bij de landelijke radio tijdens een uurtje op zaterdagavond. Ook deed ik twee nachtuitzendingen genaamd Tros Nachtwacht, een heerlijk tijdstip om radio te maken overigens.
Tijdens mijn eerste jaren bij de Tros op 3FM was ik al redelijk vooruitstrevend. Ik liet een technicus een kabeltje solderen waarmee ik telefoongesprekken buiten de uitzending om kon opnemen, iets wat nu heel normaal is. Ook introduceerde ik mijn eigen website, kicken.com, die vanaf 1998 een voorloper was van sites als dumpert etc. YouTube was er nog niet, dus zat deze website in zijn hoogtijdagen op 25.000 bezoekers per dag! M’n tijd met de BBS’en op de Commodore 64 had me al gauw geleerd dat internet het helemaal ging worden, vandaar dat ik er zo snel bij was. Idem met het noemen van een SMS nummer op de radio bij 3FM en het melden van flitsers.
Waarom vertel ik dit nu allemaal? Nou de reactie bij de radiobaas van de Tros op al deze nieuwigheden was ronduit verbazend: ‘dat doen wij niet zo bij de Tros’. Wij nemen hier geen telefoongesprekken op. En smsjes noemen op de radio, of flitsers, ach wie zit daar op te wachten. Een reactie die ik later in mijn radiocarriëre bij 3FM wel vaker zou horen, zelfs van directe collega’s.
Het weerhield mij er niet van om door te blijven innoveren. Ik bestelde voor een jaarsalaris aan boeken, cd’s en dvd’s met cursusmateriaal over radio uit Amerika. Spijkerde mezelf bij. Met de opkomst van ‘Napster’ (een programma waarmee je snel muziek kon downloaden) zorgde ik ervoor dat we bij 3FM de nieuwste muziek als eerste binnen hadden. Platenmaatschappijen waren op z’n zachtst gezegd niet zo blij met me. Het zorgde er wel voor dat ik eind jaren 90 lid werd van de muziekredactie van 3FM en mede mocht bepalen welke muziek we draaiden. Ook had ik vanuit thuis twee internetradiostations lopen, Parodie FM en 1st FM, toen dat nog helemaal niet zo gebruikelijk was. We praten over 2002/2003. De website Kicken.com was inmiddels uitgebreid met een forum (soort voorloper van facebook), een pagina met videoclips, filmtrailers en ik begon als een van de eersten een weblog, patrick.fm. Stiekem deed ik al aan social media en gingen m’n radioitems en funny files al viral voordat de termen überhaupt bestonden.
In mijn 9 jaar bij 3FM (tot 2004) liet ik Nederland voor het eerst kennismaken met nu DWDD’s huisdichter Nico Dijkshoorn (hij deed een column over Big Brother in m’n zaterdagmiddagshow), met nu de nieuwe VPRO ster Arjen Lubach (kwam langs met z’n persfilage op Stan van Eminem, Jelle waar ik later in zijn videoclip mee mocht spelen als pastoor) en was ik de eerste die happy hardcore en Spice Girls draaide op de radio (sorry nog, haha). Was niet bang andere mensen ook een kans te geven hun talent te laten horen.
Gelukkig waren er ook radiocollega’s die m’n onderzoekende geest en vernieuwingsdrift niet zagen als een bedreiging of mij typeerden als een ongeleid projectiel dat aan banden gelegd moest worden. Rob Stenders benaderde me voor zijn ochtendshow en later radiobaas Uunco Cerfontaine voor het vernieuwde Veronica.
In mijn twaalf jaar bij Radio Veronica heb ik ook constant een neusje gehad voor trends en hypes. René van der Gijp was jarenlang een hit op maandagochtend in de ochtendshow Kicken Wordt Wakker! voordat hij op TV zijn zegje ging doen. Was de eerste die iets deed met YouTube in combinatie met radio. Maakte vlogs en ‘radiocollages’ in 2006/2007, wat een YouTube kanaal opleverde met 25 miljoen hits. Gebruikte whatsapp op de radio en kon zo 10.000 luisteraars een berichtje, leuke link, video of foto sturen. Kon 30.000 Hyves leden bereiken. Ook scoorde ik een shitload aan gratis pers voor het station waar ik werkte. Vergrootte mijn naamsbekendheid door stukjes radio beschikbaar te maken als mp3 op kicken.com, die zich verspreidden van telefoon naar telefoon, tien jaar voordat dat gemeengoed werd. Idem voor podcasting via iTunes, wat ik al doe sinds 2007. Maakte samen met de luisteraars 3 verschillende boekjes met grappige spreuken, oneliners en verhalen waarvan de opbrengst naar een stichting tegen analfabetisme ging.
Als ik als deejay draaide op een feest of in een club probeerde ik altijd de verbinding te maken zodat iedereen het leuk had. Lukte goed, mede doordat het publiek me meteen kon bereiken door een lichtbalk met een sms nummer waarop iedereen z’n favoriete plaat kon aanvragen. Tijdens al mijn radioshows nam ik het liefst zelf de telefoon aan, om direct in contact te staan met de luisteraar. Toen een sociaal medium als Twitter opkwam eind 2008 was ik blij, wéér een mogelijkheid om mensen te verbinden en als doorgeefluik te dienen van mooie en leuke dingen.
In 2009 kwam ik in aanraking met de ‘advaita vedanta’ filosofie uit India, een land waar ze veel pure levenswijsheden gebruiken die later door vele religies omgevormd zijn tot regeltjes om je te betuttelen. Door het rechtstreeks bij de bron te halen werd ik gegrepen door deze enorme berg aan wijsheid die al duizenden jaren geleden beschikbaar was. Er is sindsdien geen dag voorbijgegaan zonder dat ik me met deze filosofie bezig heb gehouden. Heb er inmiddels meer dan 100 interviews met filosofen en leraren over opgenomen, podcasts over gemaakt, een boek over uitgebracht en twee radiozenders én twee livestreams op youtube over opgericht. Ondanks rare blikken van mensen om me heen die er niks van begrepen en begrijpen. Gewoon je hart volgen als je weet dat iets interessant en boeiend is voor jou. Niet laten afremmen of afschrikken door mensen die het liefst alles bij het oude willen houden.
Die vooruitziende blik heeft me eigenlijk nooit in de steek gelaten. En dáárom ben ik zo trots op en begaan met ondernemers in Nederland. Het zijn de mensen die kansen zien, ze grijpen en ervoor gaan. Met de nodige risico’s. Ze trekken zich niks aan van afgunst, jaloezie of mensen die zeggen ‘dat wordt nooit wat’. Ze gaan ervoor. Met alle risico’s van dien.
Regeren is vooruitzien. Daarom denk ik dat ik wel wat in de melk te brokkelen heb bij een politieke partij en zelfs in de Tweede Kamer. Nederland is de grootste onderneming van allemaal. We moeten risico’s nemen om verder te komen. Ons oor te luisteren leggen bij mensen die niet denken vanuit beperking maar vanuit mogelijkheden en dus vooruitgang. We hebben dan ook niet veel aan een Minister-President wiens voornamelijke doel toch is op de winkel te passen, we moeten een durfal aan het roer hebben die inziet dat alleen door dingen te proberen een land vooruitkomt. Niets moet heilig zijn, je moet overal aan durven twijfelen en eventueel waar nodig rigoreus het roer om te gooien.
Check eens het partijprogramma van De OndernemersPartij om te zien waar en wat wij voorstellen. Zitten gedurfde dingen bij! Op de eerste plaats om die durfals van onze maatschappij te ondersteunen: de ondernemers. Het is mij door hard werken, niet bang zijn en durven je eigen koers te volgen ook gelukt om keer op de keer de concurrentie een of twee stappen voor te zijn en criticasters de mond te snoeren. Chapeau aan ieder mens in Nederland die voor zichzelf durft te denken, zich niet als kuddedier gedraagt en alleen maar doet wat van hem of haar verwacht wordt en meer niet. Stap uit je comfortzone. Brave burgers hebben we al genoeg. Wees geen volger. Wees een leider. Op welk gebied dan ook. Durf. Onderneem. Leef !
Patrick Kicken
twitter.com/kicken
doorzie 