Advaita Nederland interviewt Tanja van der Heijden:
AN: Welke link heb jij met Advaita?
Tanja: Die had ik in eerste instantie niet, toen zag ik iets voorbij komen van Alexander Smit en ik had die naam in het verleden wel eens gehoord dus ben ik gaan kijken en vond dus filmpjes van hem. Het was meer dan 10 jaar geleden dat ik zijn naam wel eens hoorde vandaar dat ik bij jullie kwam.
AN: Okee, duidelijk! En wat vond je van die filmpjes?
Tanja: Herkenbaar.
AN: Zoals?
Tanja: Wat hij zegt en schrijft, de diepte in jezelf vinden dat daar de bron zit van het al aanwezige in ons, verder heb ik niet zoveel met hem hoor want ondanks zijn verzet tegen goeroes was hij er zelf ook een goeroe.
AN: Hoe sta jij daar tegenover, tegenover goeroes?
Tanja: Je bent je eigen goeroe, iedereen heeft een innerlijke leermeester.
AN: Hoe weet je dat dan?
Tanja: Goede vraag. Door het proces waar ik zelf door heen ben gegaan, jarenlang was het een zoektocht voor mij, ik heb vele cursussen gedaan, vele opleidingen gevolgd, vele satsangs bijgewoond, en nooit voelde ik me thuis. Wat ik zag waren mensen die graag wilde leunen tegen een ander, die graag in extase wilde gaan om een bepaald gevoel. Het is geen oordeel want een ieder heeft zijn weg maar ik voelde me alleen in het geheel, het had geen raakvlakken en ik was daarna gewoon weer terug bij af. Het deed maar iets “tijdelijks” met me, het bleef niet in balans, totdat ik naar binnen ging en ging voelen wat is er aan de hand.
AN: Kwam toen de realisatie van je innerlijke goeroe?
Tanja: Toen nog niet, ik ontdekte dat ik vol zat met oude ervaringen en pijn in elke cel ik was toen wel in staat om readings te geven om in te voelen bij een ander maar ik had de weg naar binnen nog niet gemaakt, ik dacht van wel. Het denken is een perceptie van het nu moment in combinatie met het EGO soms leugenachtig. daar kwam ik achter gedurende deze reis. ik voelde me dus nog voor een deel afgesneden van het zelf van de bron en van innerlijke rust, het zijn. Iets wat nu heel erg speelt in de veranderde energie die nu op aarde komt.
AN: Maar je hebt contact, hoe ervaar je dat dan precies?
Tanja: Ik ervaar een enorme rust dat alles precies klopt in het hier en nu en dat daar een enorme kracht zit die niet te begrijpen is door het hoofd, door emoties of het ego. De rust in het niets is niets, niet te identificeren in een vorm, een vorm die wij zo graag ambiëren. Het is vormloos, vanuit daar komen de wijsheden op je pad telkens weer, het onderbewustzijn wil dit nog wel eens vertroebelen door oude ervaringen, wijsheden, geloven, pijnen, het geleerde, het ego, emoties en angst.
AN: Ben je deze bron ook of heb je er contact mee?
Tanja: Ik ben niets, het is niet te identificeren in zo’n kader hoor. Ik maak mezelf leeg en dat is alles, telkens opnieuw vanuit daar voelt het alsof ik onderdeel ben van een netwerk ook wel vaak anders genoemd. Ook daar ga ik me niet in verdiepen want zodra ik dat doe verlies ik het contact. Het leeg zijn en observeren van wat mag komen is alles wat het IK persoon kan doen om daar te komen. De verwarring wordt groot als mensen het proberen te kaderen er mooie woorden voor vinden.
AN: Wat is jouw advies aan hen die innerlijke rust zoeken of op zoek zijn naar hun ware zelf?
Tanja: Zichzelf ontdoen van façades en naar binnen gaan, gaan observeren, wat doe ik, waar komt dit vandaan, waarom wil ik een vorm, wat zijn mijn pijnen, wat zijn mijn gedragingen, zijn die kloppend, of is het een perceptie van het nu moment? Oude pijnen gaan loslaten, oude kennis ook, die vertroebelt alleen maar. In mijn praktijk help ik mensen daar mee, de bron is altijd rustig heeft geen oordeel. Het hoofd wel, het ego ook, het onderbewustzijn waar alles is opgeslagen ook, die maakt contact met het bewustzijn en zo komt het weer in het hoofd terecht. Ingewikkeld? En toch is alles is daar om die weg te vinden naar de bron naar het niets.
AN: Wat is het verschil van, met Tanja voor en na dit contact met deze innerlijke bron?
Tanja: De Tanja hiervoor was iemand die erg onder druk stond van het presteren en dingen wilde afdwingen om geluk te vinden en te ervaren. Toch is die Tanja juist die Tanja geweest die uiteindelijk de reis naar binnen maakte, dit omdat ze moe gestreden was van haar zelf. De nieuwe Tanja vertrouwt erop dat de weg de weg is en dat daar vele inzichten in zitten en dat dit nooit stopt en dat het telkens verdiept, die weg is oneindig en prachtig als je in overgave durft te gaan. De nieuwe Tanja staat voor kwetsbaarheid en openheid, compassie en mededogen naar zichzelf en naar anderen. Deze Tanja staat ook symbool voor totale vertrouwen in haar gave, in haar innerlijk weten. Daarvoor heb ik vele ervaringen moet doormaken.
AN: Is er een verschil voor jou, tussen contact met de bron hebben en de bron zelf zijn, zoals in Advaita wordt gezegd?
Tanja: Ja. Contact met de bron is dat je er telkens uitschiet, dat zie je heel veel bij spirituele mensen. zij zijn bijvoorbeeld uitstekend in staat andere te helpen, te healen en te readen en hebben dan ook contact met de andere wereld maar missen soms de diepte in het zelf doordat ze die weg nog niet bewandeld hebben, het zelf aanpakken. Maar voor alles is er het juiste moment hoor, dat is geen oordeel, ik ken deze weg ten slotte zelf ook heel erg goed, alles klopt altijd in het geheel. De bron zijn is onderdeel worden van het geheel, in vibratie, in zijnsvorm, in alles. Wij denken in materie (spullen, lichaamsvormen enzo enzo) maar het lichaam is een draagmiddel voor de energie. Als je in zijnsvorm blijft zal je merken dat de grenzen van het stoffelijke en materiele verdwijnen, dat je ego verdwijnt, je emoties geen lading meer hebben en je onderbewustzijn leeg is.
AN: Aan de ene kant ben je de bron en aan de andere kant niet, begrijp ik dat goed Tanja?
Tanja: Je bent altijd de bron, alleen voelen we dat soms niet zo. Dat zit in iedereen. Het is een kwestie van hoe kom ik daar en hoe hou ik dit. zoals boven eerder uitgelegd is dat een innerlijk proces en reis met volop inzichten naarmate je voor diepte kiest. dan zal je merken dat de bron niks is en toch alles. Dat je dan in zijnsvorm bent zonder woorden, zonder kaders, zonder een vorm. Je bestaat als onderdeel van het geheel en bent niet het geheel zelf. Volg je het nog? Het gaat erom hoe kom ik bij die bron hoe blijf ik daar, daar is maar een goed antwoord op en dat is het aangaan met jezelf in alles. Ik heb het idee dat jij de bron ziet als een soort verlichting?
AN: Binnen Advaita spreken ze over verlichting, dat klopt.
Tanja: Dat bestaat niet. Verlichting is een emotie een staat van extase die je als zodanig niet kunt vasthouden. Als je in contact komt met je bron zal hij je altijd beantwoorden op de weg van het leven. Verlichting is een emotie niet meer niet minder, niet een staat van zijn, in de bron bestaat er niet zoiets als verlichting maar wel stilte.
AN: Verlichting in de betekenis dat je jeZelf hebt gerealiseerd.
Tanja: Dat bestaat ook niet je zult altijd onderweg zijn. Als je jezelf wilt realiseren (lees hoofd, denken, ego) beperk je jezelf enorm en sta je niet meer open voor de vele werelden om ons heen. Er bestaat niet zoiets als zelfrealisatie want daar zitten namelijk eisen aan vast en die eisen komen uit het hoofd en het ego niet uit de bron die is eisenloos.
AN: Geen zelfrealisatie maar wel contact.
Tanja: Het contact krijg je door het met jezelf aan te gaan door jezelf te observeren, te kijken naar je gedachten waar komen die vandaan. Veel van die gedachten komen uit het onderbewustzijn waar alle ervaringen zitten opgeslagen en ook aangeleerde gedragingen. Andere gedachten komen uit het EGO die wil namelijk kaderen en verlichten en zo kunnen we nog wel effe doorgaan.
AN: Kunnen we dat EGO laten verdwijnen?
Tanja: Verdwijnen niet wel aangaan en eens goed naar luisteren wat het ego te vertellen heeft, 9/10 keer is het een leugen of een angst, vaak is de angst voor het zelf groter dan de angst zelf. Maar achter het EGO als je goed luistert zit wel een inzicht, een dieper inzicht.
AN: Kan je ego kleiner worden?
Tanja: Nee, een ego is niet klein of groot maar aanwezig doordat we een in ego en in een materiele gerichte wereld leven. In deze tijd is dit volledig aan het veranderen. Het ego denkt zo buiten zo binnen en wilt graag vormen en kaderen. De bron zegt zo binnen zo buiten dat wat je bij je draagt resoneer je naar buiten.
AN: Is voor jou alles een?
Tanja: NEE. We zijn niet een we zijn onderdeel van een geheel dat is wat anders, een zijn kun je niet eens met jezelf. Elke mens draagt de bron bij zich. Zie het als een web of matrix. Hoe meer mensen in het zelf komen hoe meer de matrix of het veld gaat resoneren in een geheel. Maar we zullen altijd een stuk af gescheidenheid voelen omdat we in een lichaam zitten en omdat dit nu eenmaal is zoals het is. Maar je kunt zeker onderdeel zijn van een geheel. Ieder met zijn eigen unieke blauwdruk en met blauwdruk bedoel ik waarvoor je hier echt bent.
AN: Binnen Advaita ben je gelijk aan God, zie jij dat ook zo?
Tanja: God is voor mij de bron. God is een rot woord omdat daar vele verkeerde energieën aan zijn gaan hangen. Veroordelende energieën en slechte geschiedenis en ervaringen en onderdrukking van de mensheid, het woord god is door mensen totaal vervormd. Daarom praat ik liever over de bron die heeft geen enkele lading, behalve dan dat het leeg is en daardoor juist mooi. god is een perceptie van de bron.
AN: Ben je juist iemand of niemand? Vaak een discussie punt binnen Advaita.
Tanja: Ik ben niemand. Ik hou niet van discussies die zijn van het hoofd. Als er een discussie is ga ik weg want tijdens een discussie gaat het erom wie er gelijk heeft en wie de meest juiste woorden heeft in die setting . Als je discussieert schiet je uit je bron en ga je in het hoofd en ego zitten maar van mij mogen mensen discussiëren, alleen hoef ik daar niet bij te zijn.
AN: Welk woord gebruik je liever in de plaats van zelfrealisatie?
Tanja: Het hoofd zal de bron NOOIT begrijpen. Je zelf vakantie geven van deze woorden is het beste cadeau wat je je kunt geven. In het niets zijn. Aan het woord zelfrealisatie zitten weer beelden, vormen en voorwaarden aan vast en is ook weer van het hoofd. Die wil graag weer vormgeven. Als je alles durft los te laten en in de stroom durft te staan dan zul je nog voor verassingen komen te staan. Dingen die je hoofd nooit had kunnen begrijpen of vormen gebeuren ineens. Zie hier een interview met jou, dat had ik vanochtend nog niet gedacht en zeker niet bedacht, toch weet ik dat het klopt in het geheel.
AN: Geen zelfrealisatie en niet verlicht maar wat ben je dan wel, in Een woord gezegd, Tanja?
Tanja: Niets, de bron dat is voldoende het zelf.
AN: Ja, leuk met jou nu in gesprek! Tanja.
Tanja: Voel eens hoe rustig het bij je wordt, je hoeft helemaal niets meer niet meer te zoeken niet meer te vormen niet meer te discussiëren gewoon hangen in je zijnsvorm en vanuit daar onderweg gaan en ontvangen.
AN: Mooi!
Tanja: Het is een zijnstoestand. Fijn he?
AN: Ja. Wil je nog iets aan dit interview toevoegen?
Tanja: In dit stadium hier op aarde zal iedereen de weg naar binnen vinden, steeds vaker en steeds meer zal dit gebeuren, de façades en maskers zullen langzaam de aarde verlaten om vervangen te worden door compassie en mededogen. Waarom niet eerst geven aan jezelf? Zodra je het aan jezelf geeft ben je een anker voor anderen. Dan en alleen zal de aarde in zijn geheel veranderen waar wij diep van binnen zo naar verlangen, de juiste weg is de weg naar het zelf.
Tanja op Linkedin
Tanja op YouTube
doorzie 