jan
Gastcolumn van Jan Prins, auteur van ‘Nu Even Stil’
Column: van de lift in de drup
Het is vrijdagochtend. Donkere wolken pakken zich samen boven IJburg. Ik hoor in de verte rommelende donderslagen. Vet! Ik hou van woest weer. Bliksemschichten die langs de hemel schieten en overweldigende stortbuien geven me een gevoel van bewondering en ontzag voor de natuur. Ik wil naar buiten en de liefde bedrijven met de talloze regendruppels. Vervolgens loop ik mijn appartement uit op weg naar de lift. Plotseling sta ik oog in oog met de buurvrouw. Ze begroet me eerst vriendelijk en begint daarna te klagen: ‘Goedemorgen Jan, wat is het toch verschrikkelijk weer buiten hè?’ Voordat ik antwoord kan geven horen we: Ping! De liftdeur gaat open en we stappen in richting begane grond.
Oordelen zijn gedachten
‘Goedemorgen buurvrouw. Nee, ik vind het weer niet verschrikkelijk. Het weer is zoals het is en verschrikkelijk is een oordeel van je denkvermogen’, komt er opeens uit mijn eigenwijze mondje. Waarop ze verbeten reageert: ‘Ja, als je zó gaat leven wordt alles wel heel makkelijk!’ Ik glimlach en zeg plagerig: ‘Nou dat klopt!’ Ping, de liftdeur gaat weer open en mijn buurvrouw rent via de voordeur van onze entree van de flat al grommend de regen in.
Weerpraatjes
Grappig hoe je soms een totaal andere mening kunt hebben dan een ander. Ik associeer regen nooit met het woord ‘verschrikkelijk’. Ik denk eerder aan ‘verkwikkend’ of ‘verademend’.
Maar ja … wie ben ik? Is een woord überhaupt niet op z’n allerbest een verwijzing? Wat de één fantastisch weer kan vinden, kan iemand anders verschrikkelijk weer vinden. Als je graag op een terrasje zit, zul je een andere mening hebben dan de hovenier die op een buitje voor z’n tuin zit te wachten. Wie heeft er in dit voorbeeld de juiste beschrijving? Jij of de hovenier? Of geen van tweeën of allebei?
Wat is meditatie?
Ping, de liftdeur gaat opnieuw open en ik sta nog steeds in de lift. Shit, vergeten om uit te stappen. Ik hoor de regen meedogenloos tegen het raam van onze entree kletteren. Vanuit het raam zie ik wolken in de lucht voorbij razen waaruit ontzettend veel regen valt.
In mijn bovenkamer dondert het ook! Gedachten schieten als bliksemflitsen door mijn hoofd. De oorzaak hiervan heeft een naam: Sri Nisargadatta Maharaj. Wat me bezighoudt is een stukje wat ik gelezen heb in zijn boek Ik Ben/Zijn. De Indiase goeroe gaf antwoord op de vraag van een bezoeker wat meditatie nou precies is. Zijn reactie was radicaal, maar glashelder: ‘Er is slechts één meditatie: de drastische weigering om gedachten in huis te hebben. Vrij zijn van gedachten is meditatie!’
Wow! Geen speld tussen te krijgen. Wat zou ik zelf daarop geantwoord hebben? En opeens wordt het stil in me … héél erg stil!
Vanuit de stilte
Na een paar minuten komt er vanuit het niets een antwoord in me op: ‘De oneindige openheid waarin je vrij bent van gedachten zal zich onverwachts tonen en je zult die herkennen door een intense stilte. En die openheid is ook hier wanneer er wél gedachten zijn’.
Ik weet uit eigen ervaring dat dit antwoord klopt. Des te meer een reden om het antwoord direct te vergeten. Want als iets duidelijk is zijn er geen verklaringen en bevestigingen meer nodig. En dan wordt het stil.
Meisjes met witte parapluutjes
Ondertussen stort de regen als een waterval neer op ons appartementencomplex. Ping! De lift opent zichzelf en de buurmeisjes van vier hoog stormen al lachend uit de vliegende kist. Allebei hebben ze een wit parapluutje bij zich. Schattig. Ik open de voordeur voor de dames en zonder aarzeling rennen ze de regen in. Ze krijsen van geluk en doen een vreugdedansje in de stortvloed van water. Geweldig om te zien! Helemaal één met het bestaan. Geen klaagzang en onderhandelingen met het leven waarom het regent op een zomerse dag. Geen gebrom en gegrom. Volledig aanwezig met wat-er-hier-nu-is.
Verdwijnen
Ik stap ook ontspannen naar buiten. Talloze regendruppels dalen op me neer. Ik doe mijn ogen dicht en haal een diepe, reinigende ademhaling. Er gaat iets open bij me vanbinnen, waarin alle gedachten en emoties oplossen. Ook ik verdwijn. Een oneindige openheid blijft over …
Meer van en over Jan Prins op nuevenstil.nl en facebook.com/nuevenstil
Jan Foudraine bij TROS Perspektief in 1993
Hoe heerlijk dat gesprekken over dat wat je bent zonder dat je er over nadenkt vers en tijdloos zijn en blijven. Zie hier een gesprek van meer dan 20 jaar geleden, bij de Tros op Radio 5 door de in 2002 overleden Freek Simon met psychiater Jan Foudraine (ook bekend onder de naam Swami Deva Amrito, de naam die hij kreeg van Osho die toen nog Bhagwan Shree Rajneesh heette.. volg je het nog?) 🙂
Jan Foudraine is in dit gesprek zeer openhartig over zijn zoektocht, diepe dalen en zijn tijd in India. Ga er even voor zitten want dit gesprek van een uur is echt de moeite waard, mede door de vakkundigheid en oprechte interesse van de interviewer:
Tony van Verre ontmoet Jan Foudraine
Eind jaren 70 waren er boeiende radiointerviews te horen bij de Vara. Ook met psychiater Jan Foudraine, beter bekend onder de naam die hij van Osho kreeg: Swami Deva Amrito. Amrito was ook een soort van sidekick en vaste bezoeker van de bijeenkomsten met Alexander Smit. Hier een lijstje met de in totaal 7 interviews die online weer te beluisteren zijn, na meer dan 35 jaar!
Deel 1: http://www.npo.nl/tony-van-verre-ontmoet/03-12-1978/POMS_VARA_519927
Deel 2: http://www.npo.nl/tony-van-verre-ontmoet/17-12-1978/POMS_VARA_519928
Deel 3: http://www.npo.nl/tony-van-verre-ontmoet/31-12-1978/POMS_VARA_519929
Deel 4: http://www.npo.nl/tony-van-verre-ontmoet/14-01-1979/POMS_VARA_519930
Deel 5: http://www.npo.nl/tony-van-verre-ontmoet/28-01-1979/POMS_VARA_519931
Deel 6: http://www.npo.nl/tony-van-verre-ontmoet/11-02-1979/POMS_VARA_519932
Deel 7: http://www.npo.nl/tony-van-verre-ontmoet/25-02-1979/POMS_VARA_519933
Overigens klopt de volgorde hoe ze online gezet niet helemaal. Als je ze in chronologische volgorde wil beluisteren en/of downloaden, kijk dan op http://patrick.fm/amrito
doorzie 