Carnaval

‘De echte carnavalsvierder neemt als het ware Ferien vom ich. Hij trekt zijn deftige alledaagse uniform uit, laat zijn statussymbolen thuis, stapt daarmee uit de gewichtige gewichtigheid die hem in zijn dagelijks werk omgeeft, ontdekt hoe betrekkelijk onbelangrijk ‘Zijne Belangrijkheid’ is en lacht om zichzelf. Deze ontdekking wil hij mededelen aan zijn omgeving en hij doet dat door zich in carnavaleske verkleding aan een ander te tonen, maar ook door de andere te wijzen op diens betrekkelijke onbelangrijkheid. Dat is de spot waartoe de carnavalsvierder gerechtigd meent te zijn, omdat hij zichzelf als eerste op de hak nam.’ 
Een der definities der vastelaovend (1970). -Uit het artikel ‘De ontspiegeling van vastelaovend’. LD, 18-02-12.

  

Advertentie