Interview met Dick Sinnige

Advaita Nederland interviewt Dick Sinnige:

AN: Wat is jouw link met Advaita? Dick: In de eenvoud lost de tweeheid op.

AN: En hoe gebeurt dat, hoe kom je tot die eenvoud? Dick: Die eenvoud zijn we in oorsprong, daar doe je niets aan.

AN: Maar er is toch een moment geweest, dat je dat realiseerde, lijkt me? Dick: Gek genoeg is mijn eerste herinnering, als heel klein kindje, die van een stilte zonder rand.

AN: Je ‘was’ er toen al zo gezegd? Kun je daarover misschien iets meer vertellen, ‘stilte zonder rand’? Dick: Ik heb er geen beeld bij, maar het voelt alsof ‘mijn’ hart overal is.

AN: Okee. Wanneer of hoe legde je die link met Advaita en je eigen ervaren? Dick: Ik kwam in aanraking met de Soefi’s in Katwijk. Hun symbool is een gevleugeld hart. Daar integreerde het alledaagse met het Oneindige. In de overgave van het hart. Ik noemde het: Grote Vakantie. Gewoon heel vrij in het leven staan. ~*~ Ik mistte er wel de scherpte van een helder inzicht. Dat vond ik bij het broodnuchtere Advaita Vedanta, die alleen de absolute werkelijkheid als waarheid erkent.

AN: ‘Die alleen de absolute werkelijkheid als waarheid erkent,’ hoe bedoel je dat precies, Dick? Dick: Er bestaat geen mens, geen gedachte, geen ding op zich. Als ik jou ontmoet, ontmoet ik de totaliteit. Als ik denk jou te kennen, door bepaalde eigenschappen, dan ben ik misleid door een dwangmatige fragmentarische conditionering.

AN: Het gaat dus enkel om openheid, begrijp ik hier? Dick: In die openheid is ook alle inhoud gegeven. Openheid is ook geen ding of onding, ha ha, op zich. Geen geest zonder materie, geen twee zonder een.

AN: Wanneer begon je jouw ervaren: ‘stilte zonder rand’ met anderen te delen, in woorden? Dick: Toen ik vijf jaar was, opgroeiend in een katholiek milieu, zei een non boos tegen mij: “Je bent een ongelovige Thomas.” Dus dat ging al snel. ~*~ Ongeloof is het ware geloof, het leven is ongelooflijk.

AN: Grappig! Praatte je ook met anderen over je inzicht? Dick: De stille oorsprong is mijn eeuwige tijdloze basis, maar voor de rest ben ik een enorme kletskous!

AN: Wanneer ontmoette je iemand anders die het zelfde ervoer als jezelf, dat er volledige herkenning was? Dick: Ja, goeie vraag. ~*~ De natuur; lucht, wolken, bomen, bevestigde mij voortdurend. Mijn moeder en ik begrepen elkaar wel, op een onuitgesproken intuïtieve wijze. ~*~ Toen ik via mijn vriendin Marijke in aanraking kwam met de Soefi’s, Krishnamurti, Bhagwan, enzo, ontmoette ik de mensen met wie ik dezelfde taal kon spreken.

AN: Ben je altijd dezelfde gebleven of kwam er voor jou nog een verdere verdieping? Dick: Dit is de paradox. Absoluut gezien is er geen ontwikkeling, omdat er ook geen inwikkeling is. De ene oceaan beweegt zich nergens heen. Binnen de oceaan golft er van alles, maar geen golf staat op zich. ~*~ Als ik dus zeg dat ik verder verdiept ben, dan moet ik het fragment als uitgangspunt nemen. Maar het inzicht in volledige overgave is: er is alleen maar een en ik ben Dit.

AN: Breng je dit ook onder de mensen, heb je een bepaalde boodschap, Dick? Dick: Waar het hart vol van is daar stroomt de mond van over. Maar ik heb geen boodschap aan een boodschap, omdat het leven het leven zelf is.

AN: Okee duidelijk. Maar hoe is je relatie met andere mensen, mensen die op zoek zijn naar Dat wat jij ervaart? Dick: Absoluut gezien is er geen relatie. We kunnen hoogstens samen beamen dat alles Klaar is.

AN: En komen de zoekenden dan ook tot hetzelfde, is er sprake van realisatie bij hen? Heb je dat meegemaakt? Dick: Jazeker!

AN: Heb je daar een voorbeeld van? Dick: Wil je een lijst van namen?
AN: Hahaha, nee. Maar kun je zoiets beschrijven, hoe dat dan gegaan is, zo’n realisatie bij iemand? Dick: Ja, hoor. Simon kwam bij me langs. Hij zei: “Er is iets in mij waar ik bang voor ben.” Ik zei: “Je probeert het klein te houden. Kijk naar deze roos. Als ik hem in de knop probeer te houden, heb ik er mijn handen vol aan, maar als ik hem gewoon laat bloeien, heb ik er geen kind aan.” Een week later kwam Simon terug: “Dick, het is alleen maar erger geworden.” Ik moest lachen: “Dat is goed, dat betekent dat roos bloeit. Alles wil bloeien. Kijk nu wat er gebeurt na de bloei!” Een week later was Simon er weer, hij zei: “Het kwartje is gevallen. Ik zie dat ik niets hoef tegen te houden of af te wenden. Mijn angst is uitgebloeid. Ik zie dat de eenheid zichzelf doet. Ik hoef het alleen maar niet in de weg te staan.” Een voorbeeld is altijd beperkt, dus zie maar of je hier iets mee kan. Simon Schoonderwoerd is verder lekker zijn eigen gang gegaan en heeft sindsdien een paar mooie boeken uitgebracht.

AN: Mooi voorbeeld! Hebben jullie nog wel contact met elkaar? Dick: Ja, af en toe spreken we nog wel eens af, als vrienden.

AN: Heb je verder nog iets toe te voegen aan dit interview? Dick: Het is goed zo.
AN: Okee, bedankt voor je tijd! Fijne dag!
Dick: ❤

Gesprekken in audio- en video met Dick Sinnige via advaitavedanta.nl en nondualisme.nl